"Miłość mi wszystko wyjaśniła, miłość wszystko rozwiązała..." ten oraz inne wersety z "Pieśni o Bogu Ukrytym" stały się treścią rozważań w spektaklu krakowskich artystów. Piękna melodyka dobrana do poezji Karola Wojtyły, pełnej niezwykłej ufności w moc Bożą ogarniającą wszechświat i znajdującego się w nim człowieka, pozwalała lepiej zrozumieć zawarte w niej filozoficzne treści. Powtarzane jak refren słowa " Ktoś się długo pochylał nade mną...", "Więc się stałem równiną", " już się nie troskam o żaden z upadających dni, kiedy wiem, że wszystkie upadną..." pozwalały na odpowiednie przewartościowanie naszego współczesnego świata, pełnego trosk materialnych i doczesnych. Najbardziej niezwykłe i uderzające w poezji Wojtyły jest to, że powstawała ona w czasach II wojny światowej, w świecie ogarniętym przemocą i okrucieństwem a pomimo to poezja zanurzona jest w niezwykłej atmosferze wiary i ufności, jak gdyby rzeczywistość eschatologiczna była jedynym realnym światem. " Trwać i trwać. Nie przerywać odlotów cieniom, tylko trwać coraz prościej."
