Schron bojowy "Wąwóz" uzbrojony był w jedno forteczne działko przeciwpancerne „Bofors”, a także aż 4 ciężkie karabiny maszynowe "Browning" – 3 w strzelnicach ściennych, jeden używany na stropie schronu. W schronie brak było wentylacji mechanicznej, elektrycznego oświetlenia, łączności telefonicznej. Posiadał wyjście zapasowe, wyrzutnie rakiet oświetlających, stanowiska do łączności optycznej. Schron brał czynny udział w walkach 2 – 3 września 1939 r. W dniu 3 września nie prowadził ostrzału w kierunku zachodnim z powodu uszkodzenia w czasie walk nocnych działka przeciwpancernego i ckmu w izbach bojowych od strony Węgierskiej Górki. Załoga do wyczerpania amunicji ostrzeliwała Niemców podczas prób obejścia polskich pozycji od miejscowości Żabnica. Po wyczerpaniu amunicji około 19:00 odparła jeszcze granatami ręcznymi ostatni atak. Wieczorem, pod osłoną ciemności opuściła schron. Schron wysadzony został w roku 1939 r. przez Niemców, którzy zdetonowali w nim miny z pola minowego w Węgierskiej Górce. Załogę schronu tworzyło: 4 podoficerów oraz 13 szeregowców pod dowództwem ppor. rez. Antoniego Chludzińskiego.
